Expositie Peentje van de Binnenweg van 23 augustus t/m 6 september in 10 winkeletalages
31 Augustus evenement samen met Stories of a Street
Locatie & Programma
Het finale evenement van Peentje van de Binnenweg was op 31 augustus precies 80 jaar nadat de eerste Bevrijdingsdag werd gevierd.
Programma Stories of a Street / Peentje van de Binnenweg op 31 augustus 2025 van 15.00 tot 17.00 bij de Leeszaal in West Rijnhoutplein 3 3014 TZ Rotterdam:
Programma:
- 15.00 inloop
- 15.15 Introductie: Stories of a Street
Voorstelrondje met kaartjes
- 15.45 Peentje van de Binnenweg introductie
- 16.00 Presenteren
Boekje: Peentje van de Binnenweg , recepten voor vrijheid, eerste exemplaar uitgereikt aan Diana de Monte
- 16.20 film Peentje van de Binnenweg
- 16.40 symbolische overhandiging tafelkleed aan Katinka Broos van het Wijkpastoraat en aan Marieke Hillen van het Wijkpaleis.
Activiteit: vanaf 15.00 borduren (tafels voorin)
Vanaf 17 u - Borrel &Chat bij Galerie OMI Schietbaanstraat 21 , 3014 ZV Rotterdam
|
|
|
Het laatste tafelkleed uit Peentje van de Binnenweg verteld over het Hollandse peentje in de huidige tijd en in het recente verleden. Peentjes worden onder glas verbouwd in het Westland en op de open grond in Brabant. In de jaren '80 woonde ik bij het Marconiplein waar toen arbeidsmigranten met busjes opgehaald werden, om te werken in de tuinbouw in het Westland. Ana's moeder, die uit toenmalig Joegoslavië, kwam werkte in de jaren '80 vijf jaar lang bij Kaufmanns Huidenhandel aan de Westzeedijk in Delfshaven. En was zodoende ook een arbeidsmigrant.
Het verschijnsel van arbeidsmigranten in de tuinbouw is niet nieuw. In de 18e en 19e eeuw begon het al. Toen kwamen die migranten vooral uit Duitsland. Ze werden de ‘Hannekemaaiers’ genoemd, omdat ze vooral kwamen om het gras te maaien. Toen waren ze nog in de minderheidin de tuinbouw inmiddels is dat veranderd.
Na 1964 kwamen de tuinders in de problemen. Er waren nauwelijks nog werknemers te vinden. Er was overproductie en de prijzen waren laag. In de jaren daarna werden goedkope arbeidsmigranten geworven in landen als Turkije, Zuid Europa en Marokko.
Toen al kreeg de tuinbouw een slechte naam vanwege arbeidsomstandigheden. Werken in de tuinbouw heeft nog steeds een slecht imago.Nu zijn alle Westlandse tuindersbedrijven afhankelijk van arbeidsmigranten, op dit moment meestal afkomstig uit Europese landen als Polen, Bulgarije, Hongarije en Portugal. Ondanks de sterke afhankelijkheid van arbeidsmigranten voor de Westlandse economie wonen de inwoners liever niet samen met de arbeidsmigranten. Een aankondiging van een nieuwe locatie voor huisvesting zorgt iedere keer voor ophef binnen de gemeenten en protesten. De meeste arbeidsmigranten wonen daarom in Den Haag en Rotterdam vaak onder slechte omstandigheden met veel mensen in kleine appartementen.
Het Westland is een hele gesloten gemeenschap, mijn moeder die zelf uit het Westland, uit Loosduinen (nu opgeslokt door Den Haag) kwam, zei altijd smalend: “allemaal inteelt”. Men is over het algemeen trots op de eigen streek, maar heeft veel wantrouwen naar alles wat van buiten komt en vooral ook van de politici in Den Haag. Je ziet dat terug in de gemeentepolitiek waar lokale rechtse partijen de meerderheid vormen. Door opkomst van radicale rechts worden arbeidsmigranten in een slecht daglicht gebracht, tegelijkertijd wil men ook geen hogere prijs voor zijn groenten betalen.
Inmiddels hebben de arbeidsmigranten ook hun eigen winkels aan de Nieuwe Binnenweg, naast de prijsvechters Dirk en Albert Hein kan je groenten kopen bij Jozef Markt, Qasioun Market en Lakarusch, winkels waarin men de prijzen laag houdt door met de hele familie in het bedrijf te werken.
|
|
|
